Op vrijdag 21 september bezocht ik Unseen festival in Amsterdam. Op deze pagina heb ik een overzicht gemaakt van de werken die mij inspireerde en fascineerde.
Als eerste vond ik 'The Island Of The Colorblind' van Sanne de Wilde ontzettend mooi. Dat komt door de keuze van kleurgebruik. De warme en roze tinten maken het beeld voor mij warm, zwoel en romantisch. Daarnaast vond ik het werk mooi omdat ik mijn eigen zicht op de Tropische eilanden er in terug zag. Het werk roept bij mij ook dromerige gevoelens op in combinatie met het beeld van het eiland leven. Terwijl het werk eigenlijk geen dromerig verhaal hoort te vertellen. De bewoners van het eiland zijn totaal kleurenblind en zien alles in zwart en wit. Dit gebeurde nadat het eiland werd getroffen door een tyfoon waarbij veel mensen om het leven kwamen. Een van de weinige die het overleefde was de koning die de genetische aandoening bij zich droeg.
Sanne heeft een combinatie gemaakt in haar serie van zwart wit fotografie, hoe de eilandbewoners naar het eiland kijken. En ze experimenteerde met infraroodfotografie. Het werk raakte me ook omdat een eiland zo kleurrijk en mooi is en die mensen dat nooit zo zullen ervaren ondanks dat ze daar al hun hele leven wonen.
AydeY - Pinnacle 2018, Evolution part 2 2018, Summer is Comming 2018 & She-man 2018
Het werk van AdeY spreekt mij aan vanwege de naaktheid van de mensen. Voor mij staat die naaktheid voor kwetsbaar maar te gelijk er tijd vertrouwen en iemand inlaten. Ik begrijp niet helemaal het verhaal achter de foto's. Maar wat ik mooi vind is dat bijvoorbeeld bij Pinnacle de vrouw en man elkaar een uur kende voor de foto gemaakt werd. En zij bloot op zijn nek durft te gaan zitten alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Daarnaast valt mij op dat AdeY speelt met een ironie tussen de titel en het beeld bij sommige foto's. Bijvoorbeeld: Summer is comming. Je ziet een naakte vrouw hangend aan een boom in de sneeuw. Dat geeft juist het tegenovergestelde van een zomers gevoel. Waardoor ik het ook wel komisch vind.
Sean Mcfarland- Eastern Sierra (prismatic)
Het werk van Sean Mcfarland spreekt mij aan omdat hij documentair een landschap vastlegt. Maar daarna in met nabewerken dat eigelijk onrealistisch maakt. Door het toevoegen van het prisma wordt het voor mij een soort fantasielandschap. Door het prisma van de kadrering en de prisma bij de bergen wordt ik het beeld ingetrokken. Ook vind ik dat Sean Mcfarland zo een mooi contrast neerzet tussen de grauwe bergen en kleuren van het prisma. Ik vind dat het werk veel rust uitstraalt maar door een simpele touch toch interessanter wordt.
Workshop Fuij Film
Op Unseen heb ik ook een workshop van Fuij Film gevolgd. Gegeven door twee fotografen. Deze workshop deed me denken aan de eerste les van Maarten en Peppijn in Dordrecht. We begonnen met een print van de eerste foto ooit gemaakt. Elke keer kregen we een bepaald aantal minuten om de foto te bewerken met, verf, stof, krantenknipsels etc. Als de tijd om was moest je het werk doorgeven aan je buurman/ buurvrouw. Zo kon iedereen er wat aan veranderen en op de creatie van degene ervoor doorwerken. Uiteindelijk leidde dit tot hele diverse resultaten. En natuurlijk het gebruik van de nieuwe draagbare fotoprinter van Fuij.
Lin Zhipeng - Installation 223
Wat mij heel erg aanspreekt in de foto's van Lin Zhipeng is dat hij de jonge internet generatie vastlegt waaronder ikzelf val. Zijn werk gaat over het delen van je leven op social media. Dit valt mij zelf ook erg op als ik naar mijn eigen generatie kijk. Iedereen is druk bezig met een beeld van zichzelf neer te zetten op hun Instagram pagina over hoe leuk hun leven is en wat ze allemaal zien en doen. Ik denk ook dat dit een druk op de jongeren legt. En dat je een heel verkeerd beeld van iemand kan krijgen wanneer je een persoon niet kent maar alleen zijn/ haar social media. Daarnaast ben ik geïnspireerd door zijn flitslicht waardoor voorwerpen uit de foto springen. Een techniek die ik graag zelf ook nog zou willen leren.